Hoe ga je zelf om met een conflict van intimidatie. Dit hoef je niet te vertalen in een eigenwaardeconflict.
Ongeacht dat het feit eigenlijk heel trauma-waardig is.
Ongeacht dat het een aanval naar jouzelf, je geest en misschien zelfs je lichaam toe is.
Wat doet een onbewustzijn als hij/zij in het nauw gedreven wordt? Oplossingen zoeken om kunnen te genezen inderdaad...
Dus intimidatie hoef je niet op te vatten als een persoonlijke aanval. Ongeacht of het ongewenst (strafbaar) gedrag is of niet.
Eerder een roep om hulp. De aanvaller die niet weet hoe hij iets moet brengen/op te lossen, wat enorm op hem/haar weegt en niet weet hoe ie ervanaf komt.
Maar het zijn niet jouw problemen waardoor hij/zij zo "raar" reageert... Het zijn conflicten van hem/haar...
Op die manier kan je het zelf ook loslaten en hoeft er geen intern conflict in jouw eigen geest/lichaam plaats te vinden.
Het gaat vaak over het proberen los te laten van hele zware mishandelingen of beschuldigingen. Terecht of onterecht, maakt niet uit. Blijven belangrijk. Maar ze zijn nu eenmaal gebeurt. Dat feit kan je niet keren.
En ze hadden eigenlijk nooit mogen gebeuren.
En de kans is groot dat heel veel mensen, of zelfs wel iedereen zo'n of meerdere zware feiten heeft moeten ondergaan maar zo zwaar wil ik het niet maken. Moest je met zo'n zware herinnering geconfronteerd worden, is al meer dan erg genoeg. Die hoef je echt niet te herleven. Zowel de gevoelens als schuld als oorzaken zijn gewoon te zwaar om weer over je te laten komen. Blijven oproepen blijft het je keer op keer laten beleven, erger maken en jezelf nog dieper de grond laten inzakken door de negativiteit.
Een goede therapie zou kunnen zijn dat iedere keer dat die herinnering onbewust terug naar boven komt...
positieve dingen (houvast) in het nu opzoeken, beelden, zaken, al is het een lievevrouwtje of een teddybeer. Na verloop van tijd kan je gelukkig terug zonder die hulpmiddelen.
We hebben passie in ons leven nodig. Positiviteit. Geen negativisme. Het blijft je de grond in boren.
Tuurlijk zijn er mensen die het nodig hebben om die negativiteit van zich af te praten. En dan moeten ze dat ook maar doen. Maar zie het verschil tussen negativiteit van je afpraten en/of jezelf een slachtofferrol aanspreken. Niet mis te verstaan, dat je waarschijnlijk ook het slachtoffer bent. Maar we gaan geen slachtoffers creëren. We gaan niet een narcistische wereld creëren. Wij gaan voor positiviteit.
Wij hoeven het gewicht van de wereld door al onze (negatieve) ervaringen niet te dragen.
Wij gaan voor een mooiere wereld. En die mag bij voorkeur beginnen bij onszelf.
Wij hebben geen verslavingen nodig om ons beter te voelen. Wij zorgen voor onszelf, ons lichaam met gezonde voeding en gezonde positieve instelling. Passie en positieve dingen creëren dopamine. Dat hebben we nodig voor onze drive.
Tuurlijk kan een mens zich af en toe wat minder voelen. Geef jezelf (dan/altijd) voldoende aandacht en zelfzorg. Jij bepaalt altijd wat je zelf nodig hebt.
Hou van jezelf.
Veel succes gewenst allemaal bij het loslaten.
Veel liefs gewenst aan iedereen 💝.
Jesse.
Wettelijke tekst : Deze informatie is van informatieve aard en geen vervanging voor "professioneel" medisch advies.
